KRUISINFECTIE IS INFECTIE AAN…

“Wat was jij vaak je handen”, zegt een collega die ik als leerling begeleid. Ik weet niet waar ze het over heeft. “Was ik vaak mijn handen?”, mompel ik. Ik ben mij er niet van bewust. Pas als ik het nog een keer doe, mijn handen wassen, denk ik erover na en vraag de vraag der vragen “waarom denk je dat ik dat doe?” De leerling weet het juiste antwoord. “Dat komt door de kruisinfectie, hè?”
“Wat is kruisinfectie”?”vraag ik haar. “Nou dat je de ene patient niet met de andere patient besmet?” De zin komt er vragend uit. Alsof ze niet helemaal zeker is van haar zaak. Ik voel de nerveusiteit uit haar lichaam stromen. “Denk je dat het mij wat kan schelen dat ik een patiënt besmet met een andere patiënt? Kruisinfectie is infectie aan je kruis. Meer is het niet”.
Ik zie haar schrikken. Duidelijk van haar stuk gebracht door mijn vreemde opmerkingen.

“Ik was mijn handen alleen voor mijzelf. Ik wil zélf niet besmet worden door een patiënt. Ik heb jou de afgelopen 10 minuten wel 13 keer door je haar zien aaien, aan je gezicht zien krabben, in je oog zien wrijven en heel even in je neus zien peuteren. Terwijl je net een bed hebt afgehaald. Dat bed had zichtbaar vieze lakens. Je hebt, volgens mij, je handen daarna niet gewassen (ze knikt). En daarmee jezelf besmet. Waarschijnlijk krijg je daar niets van; je bent echt niet zo snel geïnfecteerd. Maar mogelijk is het wel. En wees gerust, het overkomt mij ook. Niet altijd mijn handen wassen. Voornamelijk thuis, daar waar mijn vrouw mij een hygiënefreak noemt. Al zijn je bacteriën thuis je huisdieren. Daar is je lichaam aan gewend. Ja, ik was vaak mijn handen en toch ben ik wel eens besmet geraakt door een patiënt, maar dat kwam doordat hij mij in mijn gezicht hoestte”.
En al die andere keren wist ik het gewoon niet.

Ik wacht even voordat ik mijn betoog voortzet. “Nee, het kan mij niet schelen dat ik een patiënt besmet; ook al weet ik dat het volgens het protocol moet. Maar doordat ik schoon ben op mijzelf, ben ik vanzelf ook hygiënisch op de patiënt. Handig hè?”. Ze knikt en gaat haar handen wassen, terwijl ze in de spiegel kijkt. Ja daar zit een meeëter. Meer niet.

Het protocol “handenhygiëne”. De meeste doen het niet goed; handen wassen. En vaak komt dat voort uit desinteresse en onverschilligheid. Ja ze hebben het gelezen, tot zich genomen, zich er een periode aan gehouden en komen tot de conclusie dat zij in ieder geval niet een bewoner hebben besmet. Het is altijd je collega die zich niet houdt aan zorgvuldigheden binnen het vak. Ringen af? Waarom? Horloge verwijderen voordat je je werk start. Ach, die ontvelling bij de bewoner heelt wel weer. En was het jouw schuld wel? Er zat al een dunne huid.
Maar als je weet dat aan je handen, onder je ringen, je nagels en de aanwezige lak en aan je horlogebandje veel bacteriën blijven zitten en je ze mee naar huis neemt, zou je je dan wel aan de richtlijnen houden? Of toch niet?

Je handen in onschuld wassen heeft echter nog nooit geholpen.