Crash

Het zal wel zo zijn dat het een crash nodig is. In ieder geval  was ik alles kwijt. Nou ja, alles? Maar zo noemt men dat. Veel “o guttegut, wat nu?” van invoelenden. Nee, ze hadden het zelf nog nooit meegemaakt. En alles op een harde schijf “gepleurd”. Ja, wekelijks, maandelijks, jaarlijks. Sommigen deden dat dagelijks. Ik nam virtueel mijn petje voor hen af. Maar wat was er nu eigenlijk gebeurd? Niks dan dat mijn oude Asus niet meer wilde opstarten en ik geen zin had weer geld te besteden aan de reparateur. Ik kon het zelf wel. Dacht ik. Op dit moment ben ik er achter gekomen dat ik het niet zelf kon. Het redden van de gegevens op mijn laptop. Wel weet ik dat ik het apparaat niet weg hoefde te gooien, want nadat ik de recovery-disc er in had gedaan deed hij het opeens veel beter. Behalve dan dat ik nergens mijn opgeslagen gegeven kon vinden. Weg. Nou ja, het huis was niet afgebrand. Er had geen overstroming plaatsgevonden en er waren geen bommen op het huis gevallen of had er een aardbeving met desastreuze gevolgen plaatsgevonden.

De lunch was lekker. 2 koppen thee, een boterham met ijsbergsla, met daarop rode pesto en brie welke niet was opgegeten vrijdagavond toen mijn neef er met zijn vrouw was. Dat was een gezellig samenzijn. Veel overeenkomsten hebben we. Dat wisten we wel van elkaar, maar zelfs nadat we elkaar jaren niet ‘normaal’ hadden gesproken bleken we nog steeds veel dingen hetzelfde hadden gedaan. Dat ‘normaal’ slaat op de opmerking van Marcel dat hij “mij de volgende keer niet meer op weer een begrafenis wilden zien”. Gelijk had hij.
Het was toch al een week van famillieontmoetingen. Schoonmoeder 80 jaar. Dat duurde 3 dagen. En dan nog naar Drente om de de zus ‘die niet kon komen’ de foto’s te laten zien van het feest. Neef en vrouw op bezoek. Zoon bijna de hele week in de kost. Verjaardag van schoonzoon. Helemaal niks voor mij, dat sentimentele gedoe.

Dus het crashen van de laptop kon er echt wel bij. En als ik er zo over nadenk. Het is een vorm van helemaal overnieuw beginnen. Lichamelijk, geestelijk, emotioneel en binair.
Buiten schijnt een heerlijk najaarszonnetje. Ik schrijf mijn eerste blog voor wientjes-werkt. Wat wil een mens nog meer?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>